رفتار مادر با پسر چگونه باید باشد؟ مادرانی که فرزند پسر دارند، می‌توانند نقش بسیار موثر و بارزی در تربیت و شکل گیری شخصیت و رفتارهای فرزند خود ایفا کنند. بیشتر فرزندان پسر وابستگی و علاقه زیادی به مادران خود دارند و همین عامل باعث می‌شود که آن‌ها اغلب مادران خود را به عنوان الگوی زندگیشان قرار دهند و در تصمیم گیری‌ها همچون مادرانشان عمل کنند. شجاع، بی باک و مستقل بار آمدن فرزند پسر در خانواده یا در مقابل، وابسته و آسیب پذیر و گوشه گیر بودن او به مقدار زیادی به نوع تربیت مادر و رفتار او با فرزند خود بر می‌گردد. با آگاهی از نحوه صحیح رفتار مادر با پسر و کمک گرفتن از یک فرد متخصص می‌توانید به بهترین نحو فرزند خود را تربیت نمایید. برای کسب اطلاع بیشتر در زمینه مشاوره کودک کلیک کنید. 

منبع : رفتار مادر با پسر

3 نکته مهم در برخورد و رفتار صحیح مادر با پسر

مادران باید با شناخت کامل مراحل رشد جسمی، روانی و اجتماعی فرزند خود، مهارت‌های لازم جهت داشتن یک رابطه سالم و محبت آمیز با او را فرا گرفته و بتوانند با تقویت ویژگی‌های شخصیتی مثبت و تلاش برای از بین بردن یا کاهش شاخصه‌های منفی رفتاری در کودک خود، رفتاری درست و آموزنده با او داشته باشند تا بتوانند فرزند خود را به بهترین نحو تربیت کنند. برای آشنایی با روش های تربیتی مقاله آموزش پدر و مادر را مطالعه نمایید. در ادامه به بررسی چند مورد از ویژگی‌های رفتاری مادران که در برخورد با پسرانشان باید از آن‌ها استفاده کنند اشاره می‌کنیم:

1. رفتار مادر با پسر | در برخورد با پسران خود با محبت و مهربان باشید

مادران به عنوان کانون مهر و محبت و ستون اصلی یک خانواده در امور عاطفی به شمار می‌آیند و این رفتارهای محبت آمیز توسط فرزندان هم تقلید می‌شود. پسران در کنار مرد بودن و داشتن رفتارها و گرایشات زمخت و استوار مردانه، مهربانی و از خود گذشتگی را از مادران خود می‌آموزند. مادران به عنوان الگویی برای فرزندانشان نباید هیچ گاه رفتارها و برخوردهای سرشار از محبت خود را از آنان دریغ کنند و باید با آن‌ها با محبت و مهربانی رفتار کرده و به آن‌ها علاقه نشان دهند تا کودکان بتوانند این گونه رفتارها را یاد بگیرند.

در واقع مادران با رفتاری که در مقابل پسرشان انجام می‌دهند، بستری برای ارتباطات کودک در آینده شکل می‌دهند و این آموزش‌ها در نهایت نحوه رفتار او با همسر آینده خود را تعیین می‌کند. آموزه‌هایی که این رفتارهای پر مهر مادری به فرزند پسر منتقل می‌کند، تاثیر قابل توجهی بر تکامل رفتاری و برقراری ارتباط سالم و موثر با دیگران بر جای خواهد گذاشت.

2. مسئولیت پذیری، از خصوصیات مهمی که باید به پسران خود بیاموزید

علاقه و محبت بیش از اندازه به فرزندان گاه موجب می‌شود که مادران اشتباهات فرزندان خود را نادیده گرفته و از کنار آن‌ها به سادگی بگذرند. اگر مادران به موقع جهت اصلاح این رفتارها اقدام نکرده و به فرزندان خود در مورد تکرار این اشتباهات هشدار ندهند، ممکن است در آینده باعث بروز خصوصیات نامطلوب و رفتارهای نامناسبی شود که یکی از این ویژگی‌های ناپسند، عدم احساس مسئولیت پذیری می‌باشد. از دلایل عمده بروز آن در میان مردان در سنین بالاتر می‌توان به عدم تربیت درست و مناسب آن‌ها در سنین پایین‌تر نظیر کودکی و نوجوانی اشاره کرد. 

چگونه مادران مسئولیت پذیری را در پسران پرورش دهند؟

برای این که بتوانید این خصیصه پسندیده و مهم را در فرزند خود به وجود آورید، باید بعد از هر دفعه که کودک شما مرتکب خطا و اشتباهی در انجام رفتار می‌شود، به سادگی از کنار آن عبور نکرده و یا آن‌ها را به بهانه‌های مختلف تبرئه نکنید. به عنوان یک مادر شما باید زمان کافی در اختیار کودک بگذارید تا بتواند عواقب عمل ناصحیح و مخرب خود را ببیند و به اشتباهش پی ببرد.

با پذیرفتن مسئولیت کار اشتباهی که مرتکب شده، کودک شما یاد خواهد گرفت که هر تصمیمی، عواقبی با خود به همراه خواهد داشت که تمامی آن‌ها بر عهده خود اوست. به همین دلیل باید همواره پیش از عمل کردن بیندیشد و بهترین تصمیم را بگیرد. البته لازم به ذکر است که این انتقاد و آموزش مسئولیت پذیری به کودک باید کاملا از جایگاه مادری و از روی علاقه و محبت به کودک صورت گرفته باشد و نه با تحقیر و کوچک کردن شخصیت او.

3. رفتار مادر با پسر | با فرزند خود مانند یک دوست رفتار کنید

بسیاری از مادران تصور می‌کنند از آنجایی که پسران در آینده قرار است به مردانی قدرتمند و منضبط تبدیل شوند تا بتوانند اداره یک اجتماع یا خانواده را بر عهده بگیرند، باید در روش‌های تربیتی آن‌ها از اصول سرسختانه و خشن استفاده شود تا به دنبال آن، فرزندان پسران در آینده به عنوان عضوی تابع مقررات و مفید در جامعه بدل شوند.

حال آنکه این دیدگاه صحیح نیست؛ روابط والدین با فرزندان پسر و به خصوص با مادران باید رابطه‌ای دو طرفه و صمیمانه باشد و مادر به عنوان یک دوست صمیمی و همراه همیشگی برای پسر به شمار آید. این روابط باید به قدری صمیمانه و گرم باشد تا فرزندان پسر در حضور مادران خود احساس آرامش و راحتی کرده و بتوانند به راحتی در مورد مشکلات و احتیاجات خود به اظهار نظر پرداخته و درخواست کمک و راهنمایی کنند.

دلیل تاثیر پذیری پسر از مادر

علت این تاثیر پذیری شدید و وابستگی پسران به مادران خود از ویژگی‌های ذاتی و درونی آن‌ها منشا می‌گیرد. پسران عمدتا جاه طلب و سرسخت و مغرورتر از دختران هستند و در مواقعی که نیاز به ابراز احساسات و نشان دادن آن‌ها داشته باشند، به شخصی نیاز دارند که به آن‌ها محبت نشان داده و حالات و احساسات‌شان را درک نماید. از آنجایی که پدران معمولا قادر نیستند که این محبت را علنا و به صورت ملموسی به فرزندان خود انتقال دهند، نزدیک‌ترین فردی که می‌تواند این حس را به آن‌ها انتقال دهد مادر می‌باشد. به همین دلیل است که پسران اغلب تمایل بیشتری به مادران خود پیدا کرده و شدیدا تحت تاثیر برخوردها و رفتارهای آنان قرار می‌گیرند.

نتیجه رفتار صحیح مادر با پسر چیست؟

چنین پسرانی اکثرا بچه‌هایی حرف شنو و مطیع خواهند بود و خانواده را به عنوان کانونی برای رفع اضطراب‌ها و یافتن آرامش خود خواهند یافت. هر چه این فرزندان بزرگ‌تر می‌شوند، رابطه مادر-پسری هم باید همگام با آن صمیمانه و دوستانه‌تر گردد و مادران نباید اجازه دهند که گذر زمان، بهانه‌ای برای کم رنگ شدن رابطه و کاهش صمیمیت آن‌ها شود. شناخت رفتار صحیح مادر با فرزند پسر جزئیات و مراحل متعددی دارد که کمک گرفتن از یک مشاور در این زمینه می‌تواند در تربیت تمام و کمال فرزند تاثیر بسزایی داشته باشد و رابطه مادر و پسر را به بهترین نحو شکل دهد.

رابطه مادر با فرزند پسر چقدر باید نزدیک باشد؟

دوری بیش از حد مادر به پسر منجر به فقدان محبت و خلا عاطفی و نزدیکی بیش از حد موجب وابستگی (اصطلاحا بچه ننه شدن) فرزند پسر می‌شود. پسران نیز نیاز به توجه، محبت، آموزش و تربیت دارند. به عنوان مادر باید رابطه خود را بر اساس سن او مشخص کنید، مسلما فرزند خردسال شما نیاز بیشتری به حضور و مراقبت شما دارد، با بزرگ شدن او فضای شخصی و خصوصی او از شما باید جدا شود. فراموش نکنید که او هر چقدر هم مستقل شود، رابطه شما مادام العمر است و نیازی به نگرانی درباره گسسته شدن این ارتباط وجود ندارد. دو نوع ارتباطی که مادر در مورد آن باید تمایز قائل شوند، به شرح زیر است:

ارتباط فیزیکی مادر با پسر

تماس فیزیکی مادر با فرزند پسر در سنین پایین طبیعی و ضروری است. برای مثال تماس فیزیکی با کودک هنگام شیردهی ضروری است. اما به مرور این ارتباط کم و در نهایت قطع شده و محدود به نوازش و به آغوش گرفتن او می‌شود. با رسیدن به دوران نوجوانی معمولا رابطه فیزیکی به کمترین حد خودش می‌رسد.

ارتباط عاطفی

برخلاف رابطه فیزیکی، ارتباط عاطفی پیوندی همیشگی است که وجود آن موجب سلامت مادر و فرزند در تمام سنین خواهد شد. ارتباط عاطفی با وابستگی و یا بها دادن‌های بیمارگون مادرانه تفاوت دارد. ارتباط عاطفی سالم منجر به موفقیت و استقلال هر دو شده و آرامش روحی را برای آن‌ها به همراه دارد.

برای دریافت مشاوره در زمینه کودک می‌توانید در هر ساعت از روز برای مشاوره تلفنی کودک از طریق شماره 02166419012 با برترین متخصصان کلینیک تخصصی نی نی مایند تماس حاصل نمایید.

سوالات متداول